Σκηνές από την καθημερινότητα

Οι κατασκευαστικές εταιρείες είχαν πρόβλημα με το ειδικευμένο προσωπικό που έλλειπε από την περιοχή. Ο Νίκος Τάρας θυμάται ό,τι διηγούνταν ο πατέρας του Θύμιος. Ο Θύμιος Τάρας είχε απολυθεί πρόσφατα από τον Ελληνικό Στρατό όπου είχε αποκτήσει την ειδικότητα του οδηγού φορτηγού. “Κάποια στιγμή χάλασε ένα το μηχάνημα για τα κομπρεσέρ στις γαλαρίες. Ο εργάτης που ήταν υπεύθυνος δεν μπόρεσε να το επιδιορθώσει. Ο επιστάτης που ήταν χωριανός μας ειδοποίησε τον πατέρα μου να αφήσει το χωράφι και να πάει πρωί – πρωί στη γαλαρία. Θα τον αποζημίωναν με μεροκάματο. Ο πατέρας μου το έβαλε μπροστά και ξεκίνησαν και πάλι να σκάβουν. Έτσι, τον κράτησαν ως υπεύθυνο στα κομπρεσέρ, για ένα εξάμηνο, ένα χρόνο μέχρι που σταμάτησαν τα έργα.”

Στο εργοτάξιο γίνονταν ατυχήματα. Ο Νίκος Τάρας είπε πως “κάποτε έγινε μία έκρηξη στο μηχάνημα για το κομπρεσέρ. Δεν χτύπησε κανένας. Όμως ο πατέρας μου έχασε το δίπλωμα οδήγησης που είχε. Κάηκε στη φωτιά.”. Ο ίδιος λέει πως άκουσε τον πατέρα του να μιλάει για έναν εργάτη που έπεσε και χτύπησε χωρίς να θυμάται λεπτομέρειες.

Γύρω από τα εργοτάξια είχαν κατασκευασθεί χώροι με τραπέζια για την εξυπηρέτηση των εργατών. Είχαν αναπτυχθεί ακόμη παράγκες που φιλοξενούσαν τους εργάτες αλλά και άτομα που ασκούσαν εμπορικές δραστηριότητες. Για παράδειγμα στις Μπάρες στο Καλόχι, κοντά στα γραφεία της εταιρείας, είχε ανοίξει ένας φούρνος, "ο φούρνος του Κούσκουρα", που προμήθευε με ψωμί τους εργάτες (εικ. 76 – γ(ραφεία), φ(ούρνος)).

Εικόνα 76